De voorleesdagen zijn in volle gang. Bij kinderdagverblijven en in klassen op de basisschool wordt er volop voorgelezen tijdens deze dagen, maar niet bij de oudere kinderen. Op de een of andere manier stoppen we vaak als ze rond de puberteit zijn. Terwijl dit ook op die leeftijd een fijn moment samen kan zijn. En als de puber moeite heeft met lezen, kan het wel in een verhaal duiken zonder zelf te hoeven lezen. 

Toen ik in 2004 met eerste boek bezig was, wilde ik graag een tekening bij ieder hoofdstuk. Mijn schoonzus kon goed tekenen, dus heb ik haar gevraagd om Sam en haar vriendinnen een gezicht te geven en de cover te maken. Dat wilde ze en ik was erg blij met de tekeningen.

In mijn boeken draait het om mensen en hoe ze omgaan met hun litteken. Ik zag dit op tv en heb gelijk een foto gemaakt. Ik ben het het met deze quote eens, een litteken oplopen en hebben is niet makkelijk en hoort bij het leven.

Hoe krijg je inspiratie? Dat is een vraag die mij regelmatig gesteld wordt en ik heb geen een vast antwoord op. Het kan door een bericht op het nieuws komen (zoals bij Verslingerd), iets van een film of serie dat mij raakt of door een gesprek met iemand. Dat is dan het begin van een verhaal.

Het valt me op dat de dingen die mensen vaak doen, niet of nauwelijks in boeken en op tv voorkomen. Dan denk ik aan naar de wc gaan en bij vrouwen het ongesteld zijn. Het is natuurlijk niet geweldig om iemand naar de wc te zien gaan, of te lezen hoe iemand moet poepen, maar wel heel logisch. In een film zie je nou nooit twee mensen met elkaar vrijen en dat de vrouw dan zegt dat ze ongesteld is. In een (fictie) boek ben ik nog niet tegen gekomen dat een vrouw ongesteld is, ook niet in een roman die precies één jaar duurde en waarin de hoofdpersoon zeer regelmatig seks had. De cyclus van de vrouw heeft invloed op haar leven, dus mag het ook in een boek omschreven worden vind ik. Is het nog een taboe om erover te praten en schrijven?

Ik ben gek op Pinterest, voor leuke cadeau ideeën, schrijftips, portretten die ik voor mijn personages kan gebruiken en quotes.

Heerlijk vind ik het als ik me helemaal kan verliezen in een boek. Bladzijde na bladzijde doorlezen, zonder te willen stoppen. Zo snel mogelijk uit willen lezen en toch ook weer niet, omdat ik dan afscheid moet nemen. Ik heb alleen een probleem: ik heb geen favoriete schrijver. Natuurlijk zijn er schrijvers die ik graag lees, maar na een paar boeken wil ik wat anders. Het liefst wil ik in een verhaal gezogen worden en in mijn geval is dat meestal bij thrillers. Vooral Karin Slaughter weet mij te pakken, maar die thema's... Het is altijd zo gruwelijk en daar heb ik nu geen zin in. Dus is het zoeken naar boeken lastig. Ik heb er deze week drie gelezen, twee konden mij niet boeien en de laatste van een beetje. Toch mis ik de drive om verder te lezen, niets anders willen doen dan lezen en daar baal ik van. Morgen ga ik mijn collega's in de bieb (wéér) vragen of ze tips hebben. Of hebben jullie tips?

Donderdag 11 april was het zover: ik mocht op het podium tijdens het 'café van de mooie woorden'.Het thema van deze avond was ontluikend, daarom heb ik twee scènes over ontluikende verliefdheid voorgedragen. Was toch wel spannend om te doen, maar het ging gelukkig goed.

Sinds februari heb ik een eigen nieuwsbrief en daar ben ik best wel trots op! In de nieuwsbrief van maart staat wat ik tijdens de boekenweek doe en natuurlijk nog andere leuke nieuwtjes.

Het duurde iets langer dan ik dacht, maar dan is het zover: ik zit op de pijp! Ik vind het een leuk interview dat nu in de Groot Westland staat. Wil je hem helemaal lezen, klik dan hier en kijk op pagina 30